แมวกับลิง

หลายเดือนมานี่จิระเริ่มโชว์พาวกับคุณนายเนี๊ยะ เล่นไล่จับแบบหิ้วปีกมันซะทุกวัน แต่คุณนายก็ไม่มีดีดดิ้นข่วนขู่ไรลิงเร้ยยย ก็ยอมให้เค้าฟัด ไล่กอดไล่จับแต่โดยดี แต่ไอ้ที่งงๆ ว่าทำไมพักหลังเห็นพวกเรากลับบ้านมากันปุ๊บชีจะวิ่งหนีจู๊ดก็ถึงบางอ้อ เพราะเมื่อวาน ลิงเตะเนี๊ยะต่อหน้าต่อตา เลยโดนแม่ดุซะหน้าเบ้

เนี๊ยะกลัวหนีไปซุกอยู่ใต้เก้าอี้เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกมา ซักไปดุไปว่าทำไมถึงเตะ ไม่รักเนี๊ยะเหรอ เนี๊ยะเจ๊บรู้มั้ย ดันโดนถามกลับว่าแม่รักเนี๊ยะเหรอ? ไปๆมาๆก็กลายเป็นว่า ทำไมเนี๊ยะเป็นแมวของแม่? ทำไมไม่เป็นแมวของจิระอ่ะ? จิระไม่ไม่อยากรักเนี๊ยะ อยากให้เนีียะเป็นแมวของจิระคนเดียว

พอบอกว่าถ้าเป็นแมวของจิระก็ต้องดูแลมันนะ ไม่แกล้ง ไม่เตะ ทำได้มั้ย ก็เงียบ

 

พอบอกว่าถ้าไม่ได้ก็ไม่ให้ล่ะ ให้เนี๊ยะเป็นแมวของแม่คนเดียวพอ ก็เบ้หนักซะแหกปากร้องไห้ซะงั้น “จะให้เนี๊ยะเป็นแมวของจิระคนเดียว!!!” สุดท้าย ลงไปก้มกราบขอโทษเนี๊ยะซะงั้น จะไม่แกล้งอีกแล้วคับ จะไม่เตะอีกแล้วคับ จิระจะรักเนี๊ยะคับ……อีแม่เลยต้องทำตามสัญญาว่ายกเนี๊ยะให้เป็นของจิระซะ…..แค่ยกให้ชั่วคราวก็ดีใจแทบแย่ เห่อใหญ่ไปดูว่าเนี๊ยะมีข้าวกินมั้ย เปลี่ยนน้ำรึยัง

 

ก็น่าจะช่วยให้เอื้อเฟื้อและอ่อนโยนขึ้นได้บ้างละน๊าา……ฝากลิงด้วยนะเนี๊ยะนะ จุ๊ฟๆ

Advertisement