Jirajira’s memo

หลังจากที่หายกันไปพ่อลูกพักใหญ่ ลิงก็มานัวเนีย…

จิระ : “แม่…จิระจะไม่บอกความลับหรอกนะว่า…เค้ก”
แม่ : “แล้วจิระก็จะไม่บอกแม่ด้วยใช่มั้ยว่าไปไหนกันมา”
จิระ : “ช่ายยยย จิระไม่บอกแม่หรอกว่า โรบินสัน”
แม่ : “โอเค เดี๋ยวแม่รอเซอไพรซ์ก็ละกันนะ”
จิระ : “ความลับนะแม่…เค้ก มันจะกินได้ตอน 2 ทุ่ม”

เซอร์ไพรซ์แบบนี้ ลูกป๊าเจงเจงงงง 555

จิระ : “อยากกินลูกอมอ่ะคับ”
คนขาย : “ไม่ขายคับ ต้องอายุ 18 ก่อนนะ” (อีแม่เตี๊ยมกะคนขายไว้)
จิระ : “แม่คับ ซื้อให้หน่อยพี่เค้าบอกว่าต้องอายุ 18 อ่ะคับ แม่เกินมาเยอะแล้วซื้อให้จิระได้นะ”

(-_-) จะไม่ได้กินก็ตรง “เกินมาเยอะแล้ว” นี่แหละ

จิระ : “ไว้โตขึ้นจิระจะเอาลูกมาให้แม่เลี้ยงนะ”

แม่ : “ลูกจิระก็ต้องเลี้ยงเองสิ แต่เอามาให้แม่เล่นได้”
จิระ : “แม่…แล้วคนใช่ของเล่นมั้ยอ่ะ ถ้าไม่ใช่ก็อย่าเล่นสิ คนไม่ใช่ของเล่นแม่นะ”

…….เอ่อม…..(-_-)

จิระ : “แม่คับ อีกกี่ชม.จะถึงกรุงเทพฯอ่ะคับ”
แม่ : “น่าจะ 12 ชม.นะ”
จิระ : “720 นาทีเหรอ”
ป๊า : “หึหึ จำเอาอ่ะดิ๊ แม่เคยบอกใช่มะ”
จิระ : “ก็ 2 ชม.มี 120 นาที ละ 10 ชม. 60×10 เท่ากับ 600 นาที ก็เอามาบวกกันไงปาป๊า”

โฮ่ะ ดูถูกกันเกินไปป่าวฮะป๊าฮะ!!!

Advertisement